تفاوت بین بیماری روانی و عقب ماندگی ذهنی

بیماری روانی و عقب ماندگی ذهنی به دو مفهوم متفاوت با تفاوت های بارز بین آنها اشاره دارد. بنابراین ، بیماری روانی و عقب ماندگی ذهنی نباید به طور متناوب مورد استفاده قرار گیرد. ابتدا بگذارید این دو اصطلاح را تعریف کنیم. بیماری روانی را می توان به عنوان یک وضعیت بهداشت روان درک کرد که باعث اختلال در رفتار ، افکار و احساسات یک فرد می شود. در روانشناسی غیر عادی ، توجه زیادی به طیف گسترده ای از بیماری های روانی می شود. برخی از نمونه های بیماری های روانی عبارتند از: افسردگی ، اختلال دو قطبی ، اختلالات شخصیتی ، اختلالات اضطرابی و غیره. عقب ماندگی ذهنی با بیماری روانی کاملاً متفاوت است. این را می توان به عنوان شرایطی درک کرد که فرد از ضریب هوشی پایینی برخوردار باشد و در کنار آمدن با واقعیت های زندگی روزمره مشکل داشته باشد. اینها معمولاً بر خلاف بیشتر بیماریهای روانی ، در سنین حساس تشخیص داده می شوند. از طریق این مقاله به بررسی تفاوت های بیماری روانی و عقب ماندگی ذهنی می پردازیم.

همانطور که در بالا ذکر شد ، یک بیماری روانی می تواند به عنوان یک وضعیت روانی تعریف شود که بر افکار ، رفتار و احساسات فرد تأثیر می گذارد. این امر معمولاً باعث ایجاد تنش در فرد می شود و باعث می شود كه طبق معمول نتواند عمل كند. چنین فردی می تواند تحت فشارهای زیادی قرار داشته باشد و در عملکرد خود به عنوان یک فرد عادی مشکل داشته باشد. این بیماری هم در زندگی شخصی و هم در حرفه وی تغییراتی ایجاد می کند.

برخی از بیماریهای روانی شایع عبارتند از افسردگی ، اضطراب ، اختلالات شخصیتی مانند اختلال شخصیت چندگانه و سایر بیماریهای روانی مانند اختلال وسواس فکری ، اسکیزوفرنی ، اختلالات خوردن ، اختلالات هراس ، ترس و غیره.

با این حال ، بیشتر بیماری های روانی با استفاده از روان درمانی و دارو قابل درمان است. روانشناسان معتقدند که بیماریهای روانی بیشتر در بزرگسالی و نه در کودکی بروز می کنند. با این حال ، حوادث آسیب زا و موقعیت های خاص می تواند باعث ابتلا به بیماری های روانی در کودکان شود. به عنوان مثال ، كودكی كه دچار یك واقعه آسیب زا می شود ، می تواند دچار افسردگی شود.

بیماری های روانی به دلیل عوامل مختلفی ایجاد می شود. آنها عوامل ژنتیکی هستند که در این حالت فرد از صفات متفاوتی که باعث ایجاد بیماری ، عوامل محیطی و عدم تعادل شیمیایی در مغز می شود ، به ارث می برد. با این حال ، عقب ماندگی ذهنی با بیماری روانی کاملاً متفاوت است.

عقب ماندگی ذهنی شرایطی است که فرد ضریب هوشی کمتری دارد و در کنار آمدن با واقعیت های زندگی روزمره مشکل دارد. این همچنین به عنوان یک ناتوانی ذهنی در بخش بهداشت شناخته می شود. در چنین شرایطی مغز کودک تا حد طبیعی توسعه نیافته و عملکرد کودک را دشوار می کند. هنگام صحبت از عقب ماندگی ذهنی ، چهار سطح وجود دارد. آن ها هستند،

فردی که عقب مانده ذهنی است می تواند در یادگیری و صحبت کردن با مشکل روبرو شود. او همچنین می تواند در فعالیت های جسمی و اجتماعی نیز معلولیت داشته باشد. اینها اغلب در دوران کودکی قابل تشخیص است.

عقب ماندگی ذهنی می تواند به دلیل سوء تغذیه ، بیماریهای كودكی ، تروما قبل از تولد یا هنگام تولد و ناهنجاریهای ژنتیك ایجاد شود. عقب ماندگی ذهنی را می توان با مشاوره و آموزش ویژه ای درمان کرد ، که به فرد امکان می دهد روزانه با فعالیت های روزانه کنار بیاید. این نکته برجسته می کند که بیماری روانی و عقب ماندگی را نباید یکسان دانست.

• بیماری روانی می تواند به عنوان یک وضعیت روانی تعریف شود که بر افکار ، رفتار و احساسات فرد تأثیر می گذارد.

• عقب ماندگی ذهنی شرایطی است که فرد ضریب هوشی کمتری دارد و در کنار آمدن با واقعیت های زندگی روزمره مشکل دارد.

• بیماری روانی بیشتر در بزرگسالان تشخیص داده می شود.

• عقب ماندگی ذهنی در خود کودکی تشخیص داده می شود.

• بیماری روانی ضریب هوشی پایین را درگیر نمی کند.

• عقب ماندگی ذهنی ضریب هوشی کمتری دارد.

• بیماری روانی بر رفتار ، افکار و احساسات تأثیر می گذارد.

• عقب ماندگی ذهنی بر شناخت و عقل شخص تأثیر می گذارد.

• افرادی که از عقب ماندگی ذهنی رنج می برند ، در یادگیری مشکل دارند و مشکلات توسعه نیز نشان می دهند ، اما در مورد بیماری روانی این موارد دیده نمی شود.

تصاویر حسن نیت: