تفاوت بین ناامیدی و افسردگی

ناامیدی و افسردگی عمیقاً به هم پیوسته اند گرچه بین این دو تفاوت اساسی وجود دارد. ناامیدی زمانی است که فرد هیچ امیدی را احساس نمی کند و چشم اندازی بدبینانه به زندگی ایجاد می کند. از طرف دیگر افسردگی یک بیماری روانی است. ناامیدی علامتی خاص است که فرد در افسردگی شناسایی می کند. این تفاوت اساسی بین این دو است. با استفاده از این مقاله تفاوت جزئیات را بررسی خواهیم کرد.

ناامیدی وضعیتی است که فرد هیچ امیدی را احساس نمی کند و یا احساس می کند که تمام امیدهایش خرد شده است. در زندگی ، همه ما وقتی در موقعیتهای دشواری قرار می گیریم در جایی که به نظر می رسد اصلاً راه حلی وجود ندارد ، احساس ناامیدی می کنیم. در چنین سناریویی فرد احساس می کند گرفتار می شود. او تمام آینده و ایمان را در آینده از دست می دهد و چشم انداز منفی به زندگی می دهد.

ناامیدی این قدرت را دارد که اعتماد به نفس یک فرد را خرد کند و همچنین باعث شود فرد احساس کند که هیچ کنترلی بر زندگی ندارد. این می تواند بر روانی ، عاطفی و جسمی فرد تأثیر بگذارد. به عنوان مثال ، فردی که از بیماری ترمینال رنج می برد ، به راحتی می تواند ناامید شود و باعث می شود انرژی ، شجاعت و خوش بینی خود را نسبت به زندگی از دست بدهد. این می تواند شرایطی را ایجاد کند که فرد آنقدر احساس ناامیدی کند که به طور مستقیم بر سلامتی او تأثیر بگذارد حتی در چنین سطحی که باعث بدتر شدن بدتر شدن بدن انسان شود.

افراد همچنین وقتی احساس می کنند رها ، بیگانه و درمانده هستند می توانند ناامید شوند. به عنوان مثال ، فرد برای دستیابی به یک هدف خاص که مسیر زندگی خود را تغییر می دهد ، بسیار سخت کار می کند. وقتی فرد نتواند به این هدف دست یابد ، احساس ناامیدی را در فرد ایجاد می کند. روانشناسان بر این باورند که افرادی که احساس ناامیدی می شوند بیشتر مستعد ابتلا به مرگ از طریق اقداماتی مانند خودکشی هستند زیرا انگیزه زندگی و نگرش مثبت به زندگی از بین می رود.

حالا بگذارید به افسردگی نگاه کنیم. افسردگی برخلاف ناامیدی ، صرفاً یک حالت نیست بلکه یک بیماری روانی است که کارهای روزمره فرد را مختل می کند. برخی افراد احساس غم و اندوه را با افسردگی برابر می کنند. این یک فرض اشتباه است زیرا همه ما وقتی همه کارها به پیش نمی رود احساس ناراحتی می کنیم. این کاملاً طبیعی است ، اما این فقط یک احساس موقتی است که از بین می رود. با این حال ، افسردگی نباید به همین راحتی کنار گذاشته شود.

عوامل بسیاری وجود دارد که باعث افسردگی می شود. این می تواند ژنتیک ، استرس ، مشکلات در زندگی ، اندوه ، شرایط پزشکی و غیره باشد که عدم تعادل شیمیایی را در فرد ایجاد می کند. افسردگی مختص گروه خاصی از افراد یا محدودیت سنی نیست. این بیماری از کودکان گرفته تا سالمندان ، از مردان تا زنان متغیر است. با این حال ، ویژگی اصلی افسردگی این است که مانعی ایجاد می کند که فرد در زندگی خود ناتوان شود یا به کارهای روزمره خود نرود.

علائم افسردگی از احساسات تا رفتار متفاوت است. فرد احساس غم و اندوه می کند ، می تواند طغیان عاطفی داشته باشد ، عصبانیت ناگهانی ، از دست دادن علاقه به فعالیت هایی که دوست داشته باشد و همچنین احساس ناامیدی کند. این نکته حاکی از آن است که احساس ناامیدی علائم افسردگی است. به غیر از این افراد ممکن است در تمرکز ، خوابیدن ، به یاد آوردن مشکل داشته باشد و همچنین می تواند برای آسیب رساندن به خود (خودکشی) تلاش کند. فرد همچنین تمام وقت احساس خستگی می کند ، فاقد انرژی است و می تواند یا کاهش وزن یا افزایش وزن را تجربه کند. درمان افسردگی قبل از اینکه از طریق روان درمانی و دارو شدید شود ، ضروری است.

ناامیدی: ناامیدی وضعیتی است که فرد هیچ امیدی را احساس نمی کند و یا احساس می کند که تمام امیدهایش خرد شده است.

افسردگی: افسردگی یک بیماری روانشناختی است که کارهای روزمره فرد را مختل می کند.

ناامیدی: ناامیدی یک دولت است.

افسردگی: افسردگی یک بیماری است.

ناامیدی: ناامیدی به عنوان علائم افسردگی یا دیگری یک عامل خطر در ایجاد افسردگی در نظر گرفته می شود.

افسردگی: افسردگی یک بیماری روانی است که از بسیاری از علائم تشکیل شده است که ناامیدی نیز یک علامت واحد است.