تفاوت بین استعمار و عفونت

تفاوت کلیدی بین استعمار و عفونت در این است که استعمار ، فرآیند ایجاد میکروب در بافتهای بدن است در حالی که عفونت روند حمله به بافتهای بدن توسط میکروب است و باعث ایجاد علائم بیماری می شود.

بیماری زایی میکروب ها یک فرایند بیوشیمیایی و ساختاری کامل است که توسط مکانیسم کاملی که میکروارگانیسم ها باعث ایجاد بیماری می شوند تعریف شده است. به عنوان مثال ، بیماری زایی باکتری ها ممکن است با اجزای مختلف سلول باکتریایی مانند کپسول ، fimbriae ، لیپوپلی ساکاریدها (LPS) و سایر اجزای دیواره سلولی همراه باشد. ما همچنین می توانیم آن را با ترشح فعال موادی که به بافت میزبان آسیب می رسانند یا باکتری ها را در برابر دفاع میزبان محافظت می کند ، مرتبط کنیم. استعمار و عفونت دو بیماری از نظر بیماریزایی میکروبی است. مرحله اول بیماریزایی میکروبی استعمار است. به عنوان ایجاد صحیح پاتوژن در بافت های میزبان شناخته می شود. در مقابل ، عفونت حمله به بافتهای بدن توسط پاتوژن برای ایجاد بیماری است.

1. بررسی اجمالی و تفاوت کلیدی 2. استعمار چیست 3. عفونت چیست 4. شباهت بین استعمار و عفونت 5. مقایسه با جانبی - استعمار در مقابل عفونت در فرم قرص 6. خلاصه

این اولین قدم استعمار میکروبی و پاتوژن است. این تأسیس صحیح پاتوژن در پورتال درست ورود میزبان است. پاتوژن معمولاً با بافت های میزبان که در تماس با محیط خارجی استعمار می شوند. درگاه ورودی افراد در انسان شامل دستگاه ادراری ، دستگاه گوارش ، دستگاه تنفسی ، پوست و ملتحمه است. ارگانیسم های معمول استعمار این مناطق مکانیسم های چسبندگی بافت دارند. این مکانیسم های تبعیت توانایی غلبه بر و تحمل فشار مداوم را دارند که توسط دفاع میزبان بیان می شود. به راحتی می توان با مکانیسم پایبندی که در هنگام اتصال به سطوح مخاطی در انسان توسط باکتری ها نشان داده می شود ، توضیح داد.

اتصال باکتری به سطوح یوکاریوتیک به دو عامل نیاز دارد ، یعنی گیرنده و یک لیگاند. گیرنده ها معمولاً باقیمانده کربوهیدرات یا پپتیدهایی هستند که در سطح سلول یوکاریوتی ساکن هستند. لیگاند های باکتریایی به عنوان چسبندگی خوانده می شوند. به طور معمول یک جزء ماکرومولکولی سطح سلول باکتری است. چسبندگی با گیرنده های سلول میزبان در تعامل است. چسبندگی ها و گیرنده های سلول میزبان به طور معمول با روشی مکمل خاص تعامل دارند. این ویژگی با نوع ارتباط آنزیم و بستر یا آنتی بادی و آنتی ژن قابل مقایسه است. علاوه بر این ، برخی از لیگاندهای موجود در باکتریها به عنوان fimbriae نوع 1 ، پیلی تیپ 4 ، S- لایه ، Glycocalyx ، کپسول ، لیپوپلی ساکارید (LPS) ، اسید تیکویک و اسید لیپوتایکوئیک (LTA) توصیف شده است.

عفونت حمله به بافتهای بدن توسط عوامل عفونی مانند باکتریها ، ویروسها ، تکثیر آنها و واکنش جمعی میزبان به عوامل عفونی خاص یا سموم است. بیماریهای واگیر و بیماریهای قابل انتقال ، نامهای دیگری برای بیماریهای عفونی هستند. میزبان هایی مانند انسان می توانند با استفاده از سیستم ایمنی ذاتی و سازگار خود بر عفونت غلبه کنند. سیستم ایمنی ذاتی شامل سلولهایی مانند سلولهای دندریتیک ، نوتروفیل ها ، ماست سل ها و ماکروفاژها است که می توانند با عفونت ها مبارزه کنند. علاوه بر این ، گیرنده هایی مانند TLR'S (گیرنده های شبیه به TLR) در سیستم ایمنی ذاتی به راحتی عوامل عفونی را تشخیص می دهند. باکتری هایی مانند آنزیم های لیزوزوم در سیستم ایمنی ذاتی بسیار مهم هستند.

در مورد سیستم ایمنی تطبیقی ​​، سلولهای حاوی آنتی ژن (APS) ، سلولهای B و لنفوسیتهای T بطور دسته جمعی واکنشهای آنتی بادی-آنتی بادی را القا می کنند تا عوامل عفونی را از بدن انسان به طور کامل از بین ببرد. با این حال ، پاتوژن برای غلبه بر سیستم ایمنی ذاتی و سازگاری یک انسان ، مکانیسم های متنوعی دارد. علاوه بر این ، پاتوژن ها مکانیسم های اجتناب از قبیل جلوگیری از اتصال به ماکروفاژها و لیزوزوم های انسانی دارند. همچنین ، پاتوژن ها سموم مانند آندوتوکسین ها ، انتروتوکسین ها ، سموم Shiga ، سیتوتوکسین ها ، سموم مقاوم در برابر حرارت و سموم حساس به گرما را تولید می کنند. برخی از باکتریهای شناخته شده مانند سالمونلا ، E-coli در فرآیند عفونت موفق سموم ایجاد می کنند. علاوه بر این ، با غلبه بر مکانیسم های ایمنی کامل مولکولی میزبان می توان یک عفونت موفق ایجاد کرد.

استعمار فرایند ایجاد میکروب در بافتهای بدن است. در مقابل ، عفونت حمله به بافتهای بدن توسط یک پاتوژن ، ضرب شدن آنها و واکنشهای جمعی میزبان به عوامل عفونی خاص یا سموم بیماری زا است. در حالی که عفونت نیازی به چسبندگی ندارد ، چسبنده هایی مانند پیلی ، fimbriae و LPS برای استعمار بسیار مهم هستند. علاوه بر این ، گیرنده های سلولی در اتصال به پاتوژن برای یک روند کلونیزاسیون موفق مهم هستند. با این حال ، گیرنده های سلول برای عفونت مهم نیستند.

تفاوت دیگر بین استعمار و عفونت در تولید سموم آنها است. استعمار باعث ایجاد سموم نمی شود در حالی که عفونت باعث می شود. علاوه بر این ، اولی باعث بیماری یا علائمی نمی شود در حالیکه دومی. تفاوت دیگر بین استعمار و عفونت ، التهاب حاد است. استعمار باعث ایجاد التهاب حاد یا آسیب زدن به میزبان نمی شود در حالی که عفونت ها باعث التهاب حاد شده و به بافت میزبان آسیب می رسانند.

بیماری زایی در موارد باکتری با اجزای مختلف سلول باکتریایی مانند کپسول ، fimbriae ، لیپوپلی ساکاریدها (LPS) ، پیلی و سایر اجزای دیواره سلولی مانند اسید تیچویک ، گلیکوکالیکس و غیره همراه است و همچنین می تواند به دلیل ترشح فعال موادی که به بافت میزبان آسیب می رسانند یا از باکتری ها در برابر دفاع میزبان محافظت می کنند. استعمار و عفونت دو مرحله اصلی در بیماریزایی میکروبی است. مرحله اول بیماریزایی میکروبی استعمار است. این درست ساختن پاتوژن در بافتهای میزبان یا درگاه درست ورود میزبان است. در مقابل ، عفونت حمله به بافتهای بدن توسط پاتوژن برای ایجاد بیماری است. این تفاوت بین استعمار و عفونت است.

می توانید نسخه PDF این مقاله را بارگیری کرده و طبق اهداف استناد به صورت آفلاین از آن استفاده کنید. لطفاً نسخه PDF را در اینجا بین تفاوت استعمار و عفونت بارگیری کنید

1. WI ، کنت تودار مدیسون. استعمار و تهاجم توسط پاتوژنهای باکتریایی ، در اینجا موجود است. 2. "عفونت" ویکی پدیا ، بنیاد ویکی مدیا ، 18 نوامبر 2017 ، در اینجا موجود است.

1. 'عفونت بیماری زا' با Uhelskie - کار خود ، (CC BY-SA 4.0) از طریق Commons Wikimedia 2.'In عفونت "توسط Julesmcn - توسط Genieieiop - کار خود (CC BY-SA 4.0) از طریق Commons Wikimedia